పద్యం పుట్టుక గురించి మళ్ళా …!

చిత్రం: రాజశేఖర్ చంద్రం 

1 

కాసింత నేలని తవ్వి, వొక సీసాలో కాలాన్ని కట్టేసి

దాన్ని కప్పేశాం, గుర్తుందా?

మరీ చిన్నప్పటి సరదా కదా,

గుర్తుండి వుండదులే!

*

 పద్యం కూడా అంతేనా ?

2

రాయడానికేమీ లేని తనం

నీకూ, నాకూ , బహుశా అందరికీ.

కచ్చితంగా ఇప్పుడే ఇష్టపడలేని హోంవర్కులాగా.

ఎంతకీ ప్రేమించలేని సిలబస్ లాగా.

బాధ లేదని కాదులే!

కాకపోతే, ఎవరి బాధో తప్ప

రాయలేని తనం

అరువు కళ్లతో ఏడుపు,

కొయ్య కాళ్ళతో పరుగు!  

*

ఏదో వొక కొయ్య కాలు చాలదేమో,  లోపలి పద్యానికి!

3

సొంతమూ, పరాయీ అని కాదు కాని

నువ్వు నీ దేహంలో సంచరించడం మానేసి

ఎంత కాలం అయ్యింది, చెప్పకూడదూ, కాస్త!

చర్మం కూడా  పరాయీ చొక్కాలాగే అనిపిస్తోందీ మధ్య.

  

*

మాటలో తేలిపోతుంది, నిజమేదో, కానిదేదో!

 4

తవ్వోడ దొరికింది సరే,

అదే పద్యం అనుకుంటున్నాం

నువ్వూ, నేనూ, అందరం!

లోపలా, బయటా చాలా చాలా తవ్వి పోశాం కానీ,

 లేని చోట తవ్వుకొని, వెతుక్కుంటే – దొరుకుతుందా, పద్యం?

  *

పద్యం పుట్టుక  అసలేమైనా గుర్తుందా?

వుండి వుండదులే,

మరీ చిన్నప్పటి సరదా కదా?!

 *