వొక వూహ కావచ్చు సాయంత్రానికి కరిగి నీరయ్యే ఏదో వొక నీడ కావచ్చు పొద్దుటికి సూరీడు రావచ్చు రాకపోవచ్చు ఇవాల్టి రాత్రి చీకటిగానే మిగిలిపోవచ్చు ఆకాశం మీద చుక్కలు ఎక్కడికీ వలసపోకపోవచ్చు సాయంత్రప్పూట హైద్రాబాద్ వొక మెరుపు కల
ఆ ఇరానీ చాయ్ నిజంగా అదే పరిమళమై నన్నూ మన శరీరాల నిద్ర చర్మాల మీద చర్నాకోల కావచ్చు కాకపోవచ్చు అసలు ఆ టేబుల్ చుట్టూ శరీరరహిత ఆత్మలు మాత్రమే పరిభ్రమిస్తూ వుండొచ్చు క్రాస్ రోడ్ గీసిన పెయింటింగ్ కళ్ల కిందా చూపు పారినంత దాకా.
వొక అర్ధరాత్రి అంటూ లేకపోవచ్చు వొక పోలీసు కన్ను మాత్రమే అటూ ఇటూ పరుగులు తీస్తూ వుండొచ్చు గోడల మీద ఎరుపు లేకపోవచ్చు మరేదో రంగులో కార్పొరేట్ సంతకాలే ఎగురుతూ వుండొచ్చు ఎవరో వొక అనామకుడు లావారిస్ ఆవారా తన పత్తా దొరక్క/దొరికిన పత్తాకి అన్ జాన్ కొట్టి కాపిటలిస్టు దుర్గమ్మీద మజాక్ వుడాయించవచ్చు, ఎంత మారిపోయావ్, హైద్రాబాద్! నువ్వొక మంత్రించిన పిచ్చి కల.
వొక వూహ కూడా కాకపోవచ్చు ఎప్పటికీ కరిగి నీరు కాలేని ఇంకేదో నీడ కూడా కాకపోవచ్చు ఇవాల్టి పగలు కూడా చీకటిగానే మిగిలిపోవచ్చు ఆకాశం మీద చుక్కలు వుండగానే సూరీడు రోడ్ల మీద కరిగిపోవచ్చు. ఈ క్షణపు ఆత్మహత్యవీ..వచ్చే క్షణపు హత్యవీ...ఆ రెండీటీ నడుమ వొక అరక్షణపు వాంఛవీ...చివరిదాకా చంపి కొసప్రాణం మీద సూర్యుడిని వేలాడదీసే....మాయాప్రవాసివి..మోహావేశపు వుక్కిరిబిక్కిరి కెరటానివి.
(బొమ్మ: అక్బర్. దౌర్జన్యంగా, కర్టసీ కూడా లేకుండా)
