ఈ దారి పక్కన ఎప్పుడు నడిచినా
కనీసం వెయ్యి తేనెటీగల తుట్టెలు
కదిలించినట్టే!
రాకాసి తేనెటీగలు
కట్టుకున్న తేనె గూడు
ఈ కొండ.
ఆకుపచ్చ లోయ
లోతు కనుక్కోమని సైగ చెసినట్టే వుంటుంది
అటూ ఇటూ కొండల అల్లిక జిగిబిగి
రహస్యాలు వెతుక్కుంటున్నట్టే వుంటుంది
రెండు కొండల మధ్య ఈ నడక
ఎప్పుడూ
పొరలుపొరలుగా
చుట్టుకున్న ఆచ్చాదనలన్నీ విప్పి
నన్ను నా లోపలి లోయల్లోకి
వడి వడిగ రువ్వుతుంది
వడిసేల రాయిలాగా.
(ఆస్టిన్-టెక్సాస్ లో నాకు చాలా ఇష్టమయిన బీ కేవ్స్ దగ్గిర )
5 comments:
thene laanti thiyyani anubhavamu antha easynaa mari?
అఫ్సర్ జీ!
మీ అంతర్ ముఖత్వం ఎప్పుదూ అందంగానే వుంటుంది!అభినందనలు!
హన్నా.. ఎంటీ ..మొన్న హైదరబాద్ లొ వాన..ఇప్పుడు తేనె..హాయిగా, తీయగా రాస్తున్నవ్
@ గాజుల: థాంక్ యు. అవును ప్రతి తీయని అనుభవమూ వొక తీయ చేదు అనుభవమే.
@రావు గారూ: నా అంతరంగాన్ని బాగా పట్టుకున్నారు. నాకూ ఆ అంతర్ముఖ వేళలే భలే అనిపిస్తాయి!
@మోహనా; అవును ప్రకృతికి దగ్గిరగా వెళ్ళినప్పుడల్లా వొక తేనెపట్టు దొరికిన అనుభూతి. నీకు తెలుసు కదా!
చాలా అందమైన కవిత. అవునండీ. ప్రకృతికి దగ్గరగా వెళ్ళడంలో తేరుకోలేని ఆనందం ఉంది.
Post a Comment