అక్షరం

మిత్రుడు వంశీ బ్లాగులో నండూరి రామ మోహన రావు గారి "లలిత పిన్ని" కథ ఇప్పుడే చదివాను. కథ బాగుంది. చాసో గారి "వాయులీనం" గుర్తుకొచ్చింది వొక్క సారిగా!

కథలో వచన శైలి విషయంలో నండూరి గారికి ఎంత పట్టింపు వుండేదో స్పష్టంగా తెలుస్తుంది,ఇందులో ఆయన వాడిన పంక్చుయేషన్ మార్కులు వొక సారి గమనిస్తే! ఆయన దగ్గిర పనిచేసిన కాలంలో ఈ కామాలు, ఫుల్ స్టాపులు, హైఫెన్ ల గురించి చాలా సార్లు వినేవాణ్ని, మెత్తటి తిట్లూ తినేవాణ్ని.

ఈ కథలో నాకు లలిత పిన్ని కంటే ఎక్కువగా నండూరి వారే కనిపించారు. లలిత పిన్ని మాదిరిగానే నండూరికి కూడా సంగీతం వొక అణగారిన లోలోపలి కోరికగానే వుండిపోయిందని చాలా సార్లు అనిపిస్తుంది.

http://janatenugu.blogspot.com/2012/01/blog-post_7140.html


తా.క. : వంశీ, మీ బ్లాగులో కామెంట్ ఆప్షన్ లేదా, ఏమిటి? అందుకే, ఇది ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తున్నా.