అక్షరం

వొక
పది సార్లు
ఈ తలుపు దగ్గిర నిలబడి కూర్చొని
తూలిపోయి రాలిపోయి తూట్లుపడి, మాటలు పడి



వొకట్రెండు
సార్లు తలుపు తెరిచినట్టు కల కని
కళ్ళు నులుముకొని పెట్టిలో లేని వుత్తరాన్ని

వెతుక్కున్నట్టు కలని వొళ్ళంతా గాలించి గాలినై నీలి నీలి పొరల మీద

ఏదో వొక చప్పుడునయి -

అయినా, అది పద్యం కాలేదు!


2

ఆడుకునీ, పాడుకునీ, మాట్లాడుకునీ,
తాగీ తినీ కాట్లాడుకుని
ఇల్లు చేరీ చేరుకోకుండా వుండీ,
సంచారి రాత్రి భాష ఇంకా రాత్రికే తెలీదు


చీకటిని ఏ చేతులు చుట్టేస్తున్నాయో

ఏ చేతుల్ని చీకటీ వెలుగు రెండు పక్కలా లాక్కుని పోతున్నాయో

అయినా, అది వొక దిక్కు కాలేదు.

3

వర్ణ మాల మాదిగ డప్పు మీద వేళ్ల వెక్కిళ్లు
సాయిబు మాసిన టోపీ కింద నెత్తుటి చెమ్మ
ఆమె నుదుట లంగరేసిన సూర్యుడు


అయినా, అది వొక తూర్పు కాలేదు.

4


తెరిచిన తలుపులన్నీ ఇనప కౌగిళ్ళతో మూత పడ్డాయి గా!

తీయండి రా


ఇంకొన్ని తలుపులు!



దబదబా బాదుకుంటూ వెళ్ళిపోయారు కదా అంతా!


వేళ్ళకి కాసింత ధ్యానం

లోపల ముఖానికి కాసింత చల్ల గాలి

వూపిరికీ వూపిరికీ నడుమ కాసింత జాగా

5

తలుపు దగ్గిర ఎవర్రా ఆ కాపలా?!

వాడికి వో చావు పెట్టె నా కానుక.


(నాయుడికీ, కోడూరికీ ఇంకా కొత్త తలుపులు తెరుస్తున్న వాళ్ళకి)