అక్షరం

1
'రేగిపళ్ళ వాసనలోకి!' ఒక hum. ఒంటరితనంలోని దిగులుని, దిగుల్లోని ఒంటిరితనాన్ని, దూరాలను దగ్గరితనాలని, హద్దుల్లేని ప్రేమని లోలోపల్నుంచి hum చేయటం.

ఒంటరితనాన్ని కూడా ఒంటరితనం లోపొరల్లోకి ప్రయాణించి వెలిగించుకోవటం కవి రేపిన ప్రకంపన.

' వొంటరిగా వున్నప్పుడు వొంటరి పక్షిని అసలే చూడలేను '

2
అనుభవం ఎంత గాఢంగా వుంటే భావశకలం అంత నగ్నంగా, సహజంగా వస్తుందనడానికి కవి సృజించిన ఎన్నో వాక్యాలే నిదర్శనాలు. ఉదాహరణ ఒక్క కవితని కాదు - 'ఆమె వచ్చి వెళ్ళినప్పుడు' లో మరింత స్పష్టంగా దీన్ని గ్రహించొచ్చని తెలుస్తుంటుంది.

'రెండు నగ్నదీపాల్లా యిద్దరమూ వెలిగిస్తున్నాం
అన్ని చీకట్లూ చుట్టిముట్టిన యీ రాత్రిని!'

'మేమిద్దరమూ ఒత్తినెగదోస్తూ
పట్టుబట్టి ఆరిపోనివ్వని చంద్రుడి దీపం కింద!'

ఒక్కసారి వాక్యంలో మునిగేమా.. ! ఆ వాక్య పరంపర ఎటో ఎటో తెలిసిందే అయినా కొత్త అనుభవగాఢతలోకి లాక్కుపోతుంటుంది.

3
జ్ఞాపకాన్ని అపురూపంగా దాచుకోవటం కవి కవిత్వస్వభావాల్లో ఒకటి.

దగ్గరదూరాలను గురించి కవి కలవరింత హృదయాన్ని తాకి లోపల తారట్లాడుతుంటుంది. చుట్టూ వుండే మనుషుల పట్ల ఒక గాఢమైన ప్రేమానుబంధం కల్గివుండటమనే కవిస్వభావం కవిత్వ వాక్యాల్లోకి బట్వాడా అవుతుంటుంది.

'యివాళ యీ చిన్ని పాదాల్లోకి వలస వెళ్లి వచ్చాను'
ఇలాంటి కొన్ని వాక్యాలు చెవిని ఆన్చి నిశ్శబ్దతరంగాలను వినమనిచెప్తాయి.

'జీవితం మరీ దూరమయిపోతోంది
కాస్త దగ్గిరకు తీసుకో ఆ పిచ్చిదాన్ని!'
తనకి తనే చెప్పుకునే లాలనలో అందరం మునిగిపోతామనేదొక్కటే.. !

4
ఇంటివైపు జ్ఞాపకాల్లోకి జారి ప్రశాంతంగా ఈదటంలో వుండే ఆనందం కోసం తపించటం, బాల్యం చిగుళ్ల కోసం అల్లల్లాడ్డం, పసిబాల్యంలోకి తొంగిచూసి తన్మయం చెందటం, ఒంటరి క్షణాల్లో మాయమవటం, మనుషుల్లో తనివితీరా ప్రవహించాలనే సరిహద్దుల్లేని ఆరాటం - రేగిపళ్ళవాసనలోని రేగిన గాలి అలలు.

'చాలా కాలం తరవాత వెళ్తున్నానా వూరికి,
ఇంటికి,

నా వుద్వేగాల తొలి ఆనవాళ్ళకి'

ఇంటివైపు లాగే మనసుని పట్టుకోవడం ఒక నిరంతర యాతన.

'వొకే వొక్క కారణం వెతుక్కుంటూ
నేనూ నువ్వూ యిల్లూ వాడా దాటాం'

తీరమ్మీద పెద్ద ఆసక్తి లేని కవి కవిత్వకెరటాల్లో కొట్టుకుపోవడమొక్కటే; కొట్టుకుపోయి కొట్టుకుపోయి ఎక్కడెక్కడో పరిచిత స్థలాల్లోనే తేలి ఆ తేలిన దారి కూడా ఇంటివైపు మళ్లటం గొప్ప ఊరట. ఇంటిమట్టిలో పొర్లిపొర్లి మొలకెత్తడం.