పద్యం పుట్టుక గురించి మళ్ళా …!

చిత్రం: రాజశేఖర్ చంద్రం 



1 


కాసింత నేలని తవ్వి, వొక సీసాలో కాలాన్ని కట్టేసి
దాన్ని కప్పేశాం, గుర్తుందా?
మరీ చిన్నప్పటి సరదా కదా,
గుర్తుండి వుండదులే!


*
 పద్యం కూడా అంతేనా ?

2

రాయడానికేమీ లేని తనం
నీకూ, నాకూ , బహుశా అందరికీ.
కచ్చితంగా ఇప్పుడే ఇష్టపడలేని హోంవర్కులాగా.
ఎంతకీ ప్రేమించలేని సిలబస్ లాగా.
బాధ లేదని కాదులే!
కాకపోతే, ఎవరి బాధో తప్ప
రాయలేని తనం
అరువు కళ్లతో ఏడుపు,
కొయ్య కాళ్ళతో పరుగు!  
*
ఏదో వొక కొయ్య కాలు చాలదేమో,  లోపలి పద్యానికి!


3

సొంతమూ, పరాయీ అని కాదు కాని
నువ్వు నీ దేహంలో సంచరించడం మానేసి
ఎంత కాలం అయ్యింది, చెప్పకూడదూ, కాస్త!
చర్మం కూడా  పరాయీ చొక్కాలాగే అనిపిస్తోందీ మధ్య.
  
*
మాటలో తేలిపోతుంది, నిజమేదో, కానిదేదో!

 4

తవ్వోడ దొరికింది సరే,
అదే పద్యం అనుకుంటున్నాం
నువ్వూ, నేనూ, అందరం!
లోపలా, బయటా చాలా చాలా తవ్వి పోశాం కానీ,
 లేని చోట తవ్వుకొని, వెతుక్కుంటే – దొరుకుతుందా, పద్యం?

  *
పద్యం పుట్టుక  అసలేమైనా గుర్తుందా?
వుండి వుండదులే,
మరీ చిన్నప్పటి సరదా కదా?!
 

5 comments:

Anonymous said...

Superb poem. I have no words to convey my feelings. -- Paresh Doshi

krishna prasad said...

రాయడానికేమీ లేని తనం ,ప్రతి ఒక్కరికీ ఎపుడో ఒకసారి అనుభూతమయేదే.

ఎం. ఎస్. నాయుడు said...

ilaa yelaa

ఎం. ఎస్. నాయుడు said...

ilaa elaa

కెక్యూబ్ వర్మ said...

Simply superb sir

Web Statistics