గదినిండా చీకట్లు మాత్రమే పొర్లి, పొంగుతున్నప్పుడు
అవును, కచ్చితంగా అప్పుడే
కాసింత సంతోషంగా వున్నప్పటి వొకానొక పూర్వ క్షణపు దీపాన్ని మళ్ళీ వెలిగించు.
ఆ వెలుగులో నువ్వేమేం చేసి వుంటావో
వొక్క సారి- కనీసం వొక్కసారి- వూహించు.
మరీ పెద్దవి కాదులే, చిన్ని చిన్ని సంకేతాలు చాలు.
1
బహుశా మండుటెండ విరగబడే మధ్యాన్నంలో నువ్వు
వూరిచివర చెరువుని వెతుక్కుంటూ వెళ్లి వుంటావ్
శరీరాన్ని గాలిపటం చేసి ప్రతినీటి బిందువులోనూ వొక ఆకాశాన్ని దిగవిడుచుకొని
రంగురంగులుగా ఆ నీటి వలయాల్లోకి ఎగిరిపోతూ వుండి వుంటావ్.
యిప్పుడు అంతగా గుర్తు లేదేమో కాని,
ఆ చెరువుతోనూ ఆ ఆకాశమూ నువ్వూ వొకే భాషలో మాట్లాడుకొని వుండి వుంటారు,
వొకరిలోకి ఇంకొకరు తొంగి చూసుకొని వుంటారు నీటిలోపలి చందమామలా.
2
పల్లె రాదారి మీద ముగ్గురు నలుగురు పిల్లలు యీ లోకాన్ని బేఖాతర్ చేసేస్తూ
కబుర్ల సముద్రంలో మునకలు వేస్తూ వెళ్తున్నప్పుడు
వాళ్ళల్లో యెవరిదో వొక పసిచూపులోకి చెంగున గెంతి
నీ బాల్యపు చేలన్నీ పెద్ద పెద్ద అంగలతో దాటేసి వుంటావ్ వెనకెనక్కి-
యిప్పుడు అసలేమీ గుర్తు లేదేమో కాని,
అప్పుడు నీ వొంటిమీది పెద్దరికపు పొరలు రాలిపోయి
నువ్వు మళ్ళీ నగ్నంగా నిలబడే వుంటావ్,
ఆ పిల్లలు నీ ముందు నిలువుటద్దాలై నిలిచినప్పుడు-
౩
ఎవరికీ చెప్పలేకపోవచ్చు కానీ
నువ్వు ఎంత దిగులుపడ్తున్నావో
వొక్కో సారి రాత్రీ పగలూ తెలియని కాలాల్లోకి యెలాగెలా జారుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నావో
అటు ఇటు ఎటు మళ్ళినా ఏడుపువై ఎలా పగిలిపోతున్నావో తెలుసు కాని-
కాసింత సంతోషంగా వున్నప్పుడు
కచ్చితంగా ఆ క్షణంలో నువ్వూ నేనూ యిద్దరు పిల్లలమై రెండు వూహలమై
వూయల వూగామే అనుకో,
అప్పుడు యీ దేహాలూ ఈ నిజాలూ గాలికన్నా తేలిక.
యిప్పుడు నువ్వు కనీసం వొక సంతోషపు అలలో,
అలలోపలి సంతోషపు కడలిలో
కొంచెమే అయినా సరే,
తేలిపో.
యిప్పుడు నువ్వు కనీసం వొక దీపం కళ్ళల్లో
కళ్ళలోని వెల్తురు నీడల్లో
కొంచెమే అయినా సరే,
వెలిగి రా!
4
జీవితం ఎప్పుడూ ఉత్సవమే కానక్కర్లేదు
కాసింత సంతోషపు చిన్ని సంకేతమైనా చాలు!
