అక్షరం

కవిత్వాన్ని అకవిత్వీకరించే మరో సాధనం - సంభాషణ. మామూలు సంభాషణలోని తేలిక మాటలనే తీసుకొని, వాటికి అసాధారణమయిన శక్తినివ్వడం. డెబోరా కీనాన్ కవిత్వం చదువుతున్నప్పుడు ఇదెలా సాధ్యమో అర్ధమవుతుంది. ఆమె కొత్త కవిత్వ సంపుటి "గుడ్ హార్ట్" నించి వొక కవిత ఇది.




వొకానొక తాళం చెవి

ఏకాంతమా, అమ్మా! నా జీవితాన్ని మళ్ళీ చెప్పమ్మా!
- డీ మీలోజ్


ఇల్లు విడిచి
ఏ పొద్దో వాలకముందే
ఆ వొడ్డు దాకా వొక్క నిమిషం నడిచి వెళ్లాలని.


లేదా,
అప్పుడప్పుడే పొద్దు వాలినప్పుడయినా సరే.


వెండి అలల్ని దాటి
నల్ల డాల్ఫిన్లు బారులు తీరడానికి
ఎగబడుతున్నప్పుడు.


తాళంలో చెవి తిప్పి
నా అడుగుల చప్పుడు వింటూ

తెల తెల్లని ఇసక దారి
సంద్రంలోకి లాగుతున్నప్పుడు.


మూసుకు పోయిన దారంటా
వీధి చివరంటా నడిచెళ్లే ఆ పిల్లలా.

అందరూ మంచి వాళ్ళే అనే
అందరూ పొరపాట్లు చేసిన వాళ్ళే అనే
కుటుంబ బాదరబందీ నించి

వొకానొక ఏకాంతపు కౌగిలిలోకి
నిదానంగా నడక.


వుండి పోవాలని వెళ్లిపోవాలని
తాళం చెవి బాగు చేయించాలని దాన్ని మళ్ళీ పోగొట్టుకోవాలని
ఇసక మీదనో రాళ్ళ మీదనో నడవాలని
అలల మీద స్వారీ చేయాలని తేలిపోవాలని
దారి చివరంటా పోవాలని

తాళం చెవి సరిగ్గా వేయాలని
దాని అర్థం తేల్చుకోవాలని.

ఇవాళ

వొకానొక గాలి తరగ దాని వొంటరి క్షణంలో
నా దక్షిణం వైపు కిటికీని తట్టి వెళ్తోంది

అది మోసుకు వెళ్లే తాళం చెవి నాకు తెలుసు
అది మందలింపు కాదు, పొడుపు కథ కాదు,
వాగ్దానమూ కాదు.

టెక్సాస్ కవయిత్రి కార్లా మోర్టాన్ వొక వైపు కాన్సర్ ని సవాలు చేస్తోంది. మరో వైపు కవిత్వంలోని అలంకారాలనీ సవాలు చేస్తోంది. ఆమె కవిత్వం నిరలంకారంగా, నిరాడంబరంగా కేవలం జీవితాన్నే పాడే పదం. గత ఏడాది టెక్సాస్ పొయెట్ లారెట్ గా గౌరవం పొందిన కార్లా కొత్త పుస్తకం "రీడిఫైనింగ్ బ్యూటీ" నించి వొక కవిత ఇది.




గాలికి చేతులున్నాయని నాకు తెలీదు,
నా తల అంతా శుభ్రంగా గొరికించుకునేంత దాకా
దాని చేతులు ప్రేమగా నన్ను నిమిరేంత దాకా .

నా వొళ్ళు ఇంత అందంగా వుంటుందనీ తెలీదు
దాన్ని ఎవరో తెరిచి, కత్తెర వేసి, ఏదో విషంతో నింపెంత దాకా.

ఆత్మకీ కళ్ళు వుంటాయని తెలీనే తెలీదు
నా గుండె చివరంటా నన్ను వొలుచుకొని
నా అస్తిత్వాన్నంతా రాల్చుకొని నీ దాకా వచ్చే దాకా

నీ నిశ్శబ్దపు చూపు కింద
నగ్నంగా
వికలంగా నిల్చునే దాకా.

మూలం: కార్లా కె. మోర్టాన్.

ఇండియా టుడే నుంచి..."ఊరి చివర" గురించి అంపశయ్య నవీన్ గారి సమీక్ష